Декемвриски спомени - Берина Кардовиќ
Декември е носталгичен. Месеците не се живи, немаат карактеристики, ама декември е посебен. Тоа е најтоплиот месец од годината. Потсетува на детство. На родендени во дневна со едни исти луѓе. Затоа и толку сакам родендени, тоа беше единствениот ден кога сите бевме заедно и среќни, некои малки опиени од ракијата и виното, ама среќни. Декември мириса на костени од плоштад и на петардите што ги фрлавме низ маало. Во декември почнуваа да продаваат честитки пред школо, па сите на ликовно ги пишувавме и ги украсувавме честитките за нашата мила наставничка. Секогаш ме потсетува на прошетки низ парк на ладното, на возење на рингишпилот во луна парк. На Дино Мерлин и Црвена Јабука од радиото на старата кола на тато. Декември е среќен, разигран, безгрижен, како мало детенце. Потсетува на дома иако сум далеку од дома. Тој ни припаѓа на нас. Како сонцето и месечината на небото. Како цвеќенцата на пчелките, како брановите на морето. Декември е наш.
Новиот краток расказ што го објавуваме е на Берина Кардовиќ. Нејзината љубов кон пишувањето започнала со писмените по македонски во основно и тие се претвориле во некои мали раскази за нејзиниот живот. За себе вели дека е многу носталгична личност па најчеста тема во нејзините текстови се некои веќе одамна завршени периоди. Пишувањето и е начин да се исклучи од светот и да одмори.