top of page
Writer's pictureКултура β

Поезија на Вероника Димоска

Сите мои кошули

Навлечени на секое мое тело.

Ги здиплив.

Соблекував,

Облекував,

Пресоблекував до гола кожа.

И диплев.

Диплев

Празници,

Делници.

Соблекував,

Облекував,

Пресоблекував до гола кожа.

И диплев.

Од себе распарчував,

Ткаенина,

Превез.

И диплев.

Здиплив

Точно толку копнеж,

Точно колку крв на забите.

Оти диплев.

Облекував,

Соблекував,

Пресоблекував,

Па, и кожата твоја ја навлеков.

Меѓу ребрата ти видов оган.

Ми пламнаа и моите.

Уште диплам.

Диплам денови без жар.

Диплам денови опожарени.

Диплам денови до новите пожари.

Оти и во водата која ме крштеваја,

Оти и во молитвата што ми ја прошепотија,

Оти и во гробот во кој ме закопеа,

Оти и на млекото што ме задои,

Оти и на сите мои облици,

Впишаја создавачите

Кои вдахновија живот на мојата прав,

Постоиш дури гориш.

Па, диплам.

Диплам време сред невреме,

Да горам дури постојам.

Оти постојам дури горам.

 

Вероника Димоска е бруцош на Медицинскиот факултет Павлов и зад себе има оставено една поетска збирка под наслов „Пркосни расписи“. За себе вели дека е постојан вљубеник во пишаниот збор и искрената емоција и ни кажува дека слепо верува дека љубовта ќе го спаси светот.

Comments

Couldn’t Load Comments
It looks like there was a technical problem. Try reconnecting or refreshing the page.
bottom of page