How does one live through absence?
The void loses my sight
For I no longer see the light
And I surrender-
The void, the void, the void,
You own my eternal being
I lose myself to find you
I curse myself with affliction
And I surrender,
For I have become apathetic
Bound to be observed not experienced.
My mortal enemy,
Disguise my freedom
Dictate my pace
In the colors of my faith
I allow you to paint me
I allow you to ruin me
And I surrender
For love, for love, for love.
How does one love through absence?
My teacher, to serve you
Is the agony of being another, of belonging and becoming
Your presence, oh, how I dread
And return to my madness
Fearing to transform
Awaited to dissolve
For I can finally be eternal-
Дијана Дамчевска е поетеса која има 18 години и учи бизнис во средното стручно училиште САБА. Во слободно време, вели, се занимава со уметност преку творење поезија и цртање.
„Сметам дека го имаме тој неверојатен дар да чувствуваме. За мене чувството е сѐ и го барам насекаде околу мене. Но, чувствата, како и луѓето, се привремени и преку пишувањето успевам да ги заклучам, чувам и да се потсетувам.“ додава Дијана.
Comentarios