Отскочна даска: „Расчереченост“ од Ана Шапкарова

РАСЧЕРЕЧЕНОСТ

Кога станавме толку скршени?

Испиени, испуцани.

Кога му ја препуштивме контролата на животов?

Та нели само ние постоевме за нас?

Од кога си поставуваме реторички прашања,

та да не мораме да добиеме одговор?

Во кој момент пишувам поезија?

Чекав да дојде кризата на мојте црни, сакати мисли, та да ги испуштам гадниве труења.

Ах, Константине... требаше цел век да мине,

та да те сфатам и согледам.

Крилја на вистинска слобода,

как' да си метнех и в своето срце на детство

да си прелетнех...