Отскочна даска: Поезија од Дарио Постоловски

*

Тихите години

под небесната влага

во пречкртаната сага

на невозвеличените родини.

Тихите години со офтикавиот голомудрец

кој пошол по Лицето на Браман да трага

по падините на скрб и лага

и еден несловесен жрец.

Тихите години шествие по прашестата почва

на која повтат кокичиња да процутат,

додека умот низводно, а јас спротиводно лутам,

носејќи сал дребна бочва.

Тихите години кога

остававме зад себе наземи сал дребни стапки

земавме по себе сал памјат и чужди солзи — капки

а премалуваше сѐ возивајќи Го Името на Бога.

Тихите години во кои

се истроши маслото за кандилата

и стврднеа мастилата

со кои ги пишував стиховите мои.

Тихите години

Тихите години

Тихите години

Безмльвнаꙗ лѣта

Die stillen Jahre

The silent years

शान्तवर्षाणि

τᾰ̀ ᾰ̓κέοντᾰ ἔτη

Само ако може Ⲁⲃⲃⲁ/Оче

Тишината прекршија Ти

…

…

…

Alles अस्ति можно to Thee