top of page
Writer's pictureКултура β

Поезија од Сара Стојановска (учесничка на „Отскочна даска“ на 3. СПФ)

Ги објавуваме песните на 15-те учесници на „Отскочна даска #2“, преднастан за млади поети и поетеси на 3. Скопски поетски фестивал. Во продолжение може да прочитате две песни на младата поетеса Сара Стојановска која беше една од 15-те учесници на втората „Отскочна даска“.


Сара Стојановска е родена на 21. декември 2002 година во Битола. Студира на Природно-математичкиот факултет во Скопје.


Метропола


Градот нѐ огради со своите згради,

нѐ зароби млади.

Ни го скрши едното крило,

ни рече дека му е многу мило што нѐ сретна.

Градот нѐ сруши до темел,

ни рече дека сме плевел,

дека трудот ни бил залуден и ништо не вредел.

Градот беше сместен во чуден предел,

молчењето беше храброст,

а градот зборуваше гласно.

Не ни дозволуваше да шетаме до касно.

Зашто градот беше дувло

и тука ништо не беше чудно.

Брзањето стануваше навика,

време се немаше ни за црната хроника.

Градот нѐ зароби млади,

нѐ здроби на парчиња,

ги изгасна последните жарчиња

и нѐ остави на студ.

Градот беше познат по својот блуд,

носеше темни ноќи и слабоосветлени патишта,

како доказ дека само со светлина ќе го уништат.


Ама градот не се даваше,

градот грабаше и земаше

ништо не враќаше,

градот крадеше, градот лажеше

не нѐ оставаше

и сѐ наше бараше.

Мораше да му се припаѓа на градот,

мораше да се остане во градот,

да се слуша и да се заборави на својата душа.

Градот кружеше над нас и ја чекаше нашата мрша

како закуска во петок вечер.

Градот сакаше да биде вечен

и затоа пиеше крв од деца,

нѐ јадеше однатре и затоа ни стана одвратен.

Градот во кој ретко кој не е осамен

извесно е дека за скоро ќе пропадне.



Спасител


Мајка го смирува своето аутистично дете со прегратка,

сама,

на улица.

Љубовта го спасува светот од пропаст.

Кој ќе ја спаси љубовта?








コメント


bottom of page